Zachęcamy do korzystania z książek dotyczących drogi herbaty (chadō) podarowanych przez Sen Genshitsu, głowę rodu Urasenke, oraz przez panią Sugimoto Michiru Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego.
Książki są ustawione na dwóch regałach po lewej stronie od pawilonu herbacianego (chashitsu) na 2. piętrze BUW, w dziale powszechnego dostępu.
Lista książek

Po polsku o herbacie w Japonii i drodze herbaty:

1. Daisetz T. Suzuki, Zen i kultura japońska, przekład: Beata Szymańska, Piotr Mróz, Anna Zalewska, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2009.
   
   
2. Urszula Mach, Kadzidło w drodze herbaty, w: Dziesięć wieków Genji monogatari w kulturze Japonii, redakcja naukowa Iwona Kordzińska- Nawrocka, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2009.
   
   
3. Anna Zalewska, Genji monogatari a sadō, czyli droga herbaty, w: Dziesięć wieków Genji monogatari w kulturze Japonii, redakcja naukowa Iwona Kordzińska- Nawrocka, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2009.
   
   
4. Przemysław Trzeciak Powieki Bodhidharmy. Sztuka herbaty dawnych Chin i Japonii, Pracownia Wydawnicza Zabrowarny Andrzej, 2009
   
   
5. Anna Zalewska Jak być chajinem. Pouczenia zawarte w Jōō montei e no hatto, czyli Wskazaniach Jōō dla uczniów, w: Polska i Japonia. W 50. rocznicę wznowienia stosunków oficjalnych, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2009
   
   
6. Urszula Mach Urasenke — tradycja pewnego domu, w: Polska i Japonia. W 50. rocznicę wznowienia stosunków oficjalnych, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2009
   
   
7. Aleksandra Görlich Ichigo ichie. Wchodząc na drogę herbaty, Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej manggha, Kraków 2008
   
   
8. Myōan Eisai Zapiski o zdrowotnym działaniu picia herbaty, jeżeli p to q wydawnictwo s.c., przekład z oryginału chińskiego: Maciej Kanert, wprowadzenie: Anna Zalewska, Poznań 2008.
   
   
9. Sōshitsu Sen O duchu herbaty, przełożyła Anna Zalewska, jeżeli p to q wydawnictwo s.c., Poznań 2007.
   
   
10. Nambō Sōkei Nampōroku, czyli Zapiski z południowych stron, rozdział II — Kai, czyli Spotkania, tłumaczyła z japońskiego Anna Zalewska, w: Silva Iaponicarum, fasc. X, zima 2006, i fasc. XI, wiosna 2007.
    
    
11. Nambō Sōkei Nampōroku, czyli Zapiski z południowych stron, rozdział I — Oboegaki, czyli Spisane z pamięci, tłumaczyła z japońskiego Anna Zalewska, w: Silva Iaponicarum, fasc. II, zima 2004 i fasc. III, wiosna 2005.
    
    
12. Sōshitsu Sen XV Sztuka herbaty, przełożyła z angielskiego Monika Kusiak, w: Estetyka japońska, antologia, Universitas, Kraków 2001.
    
    
13. Tatsusaburō i Seizō Hayashiya, Masao Nakamura Piękno w herbacie, przełożył z angielskiego Michał Ostrowicki, w: Estetyka japońska, antologia, Universitas, Kraków 2001.
    
    
14. Toshihiko Izutsu Droga herbaty. Sztuka świadomości przestrzennej, przełożyła z angielskiego Krystyna Wilkoszewska, w: Estetyka japońska, antologia, Universitas, Kraków 2001.
    
    
15. Sōshitsu Sen XV Smak herbaty, smak zen, przełożył Mieczysław Godyń, Ravi, Łódź 1997.
    
    
16. Jolanta Tubielewicz Kultura Japonii. Słownik, WSiP, Warszawa 1996.
    hasła: Ashikaga Yoshimasa, bizen’yaki, ceramika, ceremonia herbaty, chigaidana, Daitokuji, dōbōshū, Eisai, estetyka, fusuma, Ginkakuji, kakemono, kaligrafia, karatsu-yaki, Kobori Enshū, kōdō (droga wonności), koicha, Murata Shukō, Nōami, ogrody, rakuyaki, roji, sabi, Senke, Sen-no Rikyū, setoyaki, shigarakiyaki, shin-gyō-sō, shoinzukuri, shōji, Sōami, sukiyazukuri, Takeno Jōō, tatami, tokonoma, wabi, wa-kei-sei-jaku i in.
    
    
17. Brigitte Kita Chadō. Herbata i zen, przełożyła Małgorzata Gawlik, Ravi, Łódź 1995.
    
    
18. Okakura Kakuzō Księga herbaty, przełożyła Maria Kwiecińska, przedmową opatrzyła Krystyna Okazaki, PIW, Warszawa 1986
    
    
19. Zofia Alberowa O sztuce Japonii, Wiedza Powszechna, Warszawa 1983.
    rozdziały: Okres Muromaci, Okres Momojama.